Η τερηδόνα, η πιο διαδεδομένη νόσος των δοντιών, είναι πολλαπλής αιτιολογίας.  Τα δόντια χαλάνε (τερηδονίζονται) όταν τα βακτήρια που έχουμε στο στόμα μας λαμβάνουν τους υδατάνθρακες (πχ σάκχαρα) των τροφών, τους μεταβολίζουν και παράγουν οξέα.  Τα οξέα αυτά καταστρέφουν (απασβεστιώνουν) την εξωτερική επιφάνεια των δοντιών (αδαμαντίνη) κι έτσι δημιουργείται τερηδόνα στα δόντια.  Όσο πιο ευαίσθητα είναι τα δόντια, και, όσο πιο πολύ χρόνο είναι εκτεθειμένα στους υδατάνθρακες, τόσο πιο εύκολα χαλάνε από τα βακτήρια του σάλιου.

Τα βακτήρια που προκαλούν τερηδόνα είναι συγκεκριμένα είδη στρεπτόκοκκων (κυρίως στρεπτόκοκκος mutans), τα οποία αυξάνονται στα παιδιά μέσω της επαφής με το σάλιο με άλλα άτομα.  Ειδικά στα βρέφη θα πρέπει να αποφεύγεται η επαφή με το σάλιο άλλων παιδιών ή και ενηλίκων, με τη χρήση διαφορετικών σκευών και ασφαλώς με την αποφυγή φιλιών στο στόμα (πχ από τη μητέρα στο μωρό).  Έτσι, όσο λιγότερα βακτήρια υπάρχουν στο στόμα του παιδιού, τόσο μειώνεται ο κίνδυνος τερηδόνας.

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η τερηδόνα είναι ως ένα βαθμό μεταδοτική ιδιαίτερα στη βρεφική και παιδική ηλικία.