Θα μπορούσε κανείς να «εκμεταλλευτεί» την επιθυμία των παιδιών για αστεία και χρήση του χιούμορ, σαν μέθοδο προσέγγισής τους και βελτίωσης της συμπεριφοράς τους στο οδοντιατρείο; Κατ’ αρχήν θα πρέπει να ορίσουμε τί είναι το χιούμορ. Δεν είναι συναίσθημα ωστόσο μπορεί να τροποποιήσει μια συναισθηματική κατάσταση. Δεν είναι συμπεριφορά αν και επηρεάζει τη συμπεριφορά ανάλογα με την αντίληψή του (αίσθηση του χιούμορ). Το χιούμορ είναι ένα «πνευματικό παιχνίδι» που βοηθάει το άτομο να γελάσει και να νοιώσει όμορφα. Κατά συνέπεια βοηθάει το άτομο να αντιμετωπίσει το στρες, την αγωνία, το φόβο, τον πόνο και άλλα δυσάρεστα συναισθήματα.

Στο χώρο του οδοντιατρείου η χρήση του χιούμορ από τα παιδιά μπορεί να δείχνει την ανάγκη για μείωση του άγχους τους. Επίσης μπορεί να αποτελεί έναν τρόπο να προσεγγίσουν τον οδοντίατρο, τον οποίο συνήθως φοβούνται. Συνήθως μέσω του χιούμορ επιθυμούν να εξασφαλίσουν μια καλή σχέση και συνεργασία με τον οδοντίατρο με απώτερο στόχο την ανώδυνη θεραπεία.

Ο Παιδοδοντίατρος από τη μεριά του μπορεί να χρησιμοποιήσει το χιούμορ ανάλογα πάντα με την ηλικία του παιδιού, για να προσεγγίσει το μικρό ασθενή και να βελτιώσει την επικοινωνία μαζί του. Συγκεκριμένα, ο στόχος του θα πρέπει να είναι η ελάττωση της αγωνίας και της έντασης και η δημιουργία μιας ζεστής σχέσης εμπιστοσύνης με το παιδί. Σημασία έχει κατά τη χρήση του, ο Παιδοδοντίατρος να μην χάσει τη σοβαρότητα του και τον έλεγχο της κατάστασης στην προσπάθειά του να φανεί αστείος. Ο σκοπός του δε θα πρέπει να είναι αυτός (ή μόνο αυτός), αλλά η χαλάρωση του παιδιού και η ανώδυνη ολοκλήρωση της οδοντιατρικής του φροντίδας στο χώρο του ιατρείου.